เครือข่ายมหาวิทยาลัยอาเซียน

เครือข่ายมหาวิทยาลัยอาเซียน

เครือข่ายมหาวิทยาลัยอาเซียน (อังกฤษ: ASEAN University Network; AUN) เป็นความร่วมมือของสถาบันอุดมศึกษาระหว่างประเทศสมาชิกสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หรืออาเซียน ก่อตั้งขึ้นเมื่อพฤศจิกายน ค.ศ. 1995 รวม 13 สถาบัน ต่อมาได้ขยายความร่วมมือระหว่างอาเซียนเพิ่มมากขึ้นทำให้สมาชิกของเครือข่ายมหาวิทยาลัยอาเซียนเพิ่มจำนวนเป็น 26 สถาบัน

ประเทศ	สถาบันอุดมศึกษา	ที่ตั้ง
กัมพูชา	·         มหาวิทยาลัยภูมินทร์พนมเปญ (Royal University of Phnom Penh) ·         มหาวิทยาลัยนิติศาสตร์และเศรษฐศาสตร์ (Royal University of Law and Economics)	·         พนมเปญ ·         พนมเปญ
บรูไน	·         มหาวิทยาลัยแห่งบรูไนดารุสซาลาม (Universiti Brunei Darussalam)	·         บันดาร์เสรีเบกาวัน
ไทย	·         จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ·         มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ·         มหาวิทยาลัยบูรพา ·         มหาวิทยาลัยมหิดล	·         กรุงเทพมหานคร ·         เชียงใหม่ ·         ชลบุรี ·         นครปฐม
พม่า	·         มหาวิทยาลัยย่างกุ้ง (University of Yangon) ·         สถาบันเศรษฐศาสตร์ย่างกุ้ง (Yangon Institute of Economics)	·         ย่างกุ้ง ·         ย่างกุ้ง
ฟิลิปปินส์	·         Ateneo de Manila University (Ateneo de Manila University) ·         มหาวิทยาลัย De La Salle (De La Salle University) ·         มหาวิทยาลัยฟิลิปปินส์ (University of the Philippines)	·         Quezon City ·         มะนิลา ·         Quezon City
มาเลเซีย	·         มหาวิทยาลัยปุตรา มาเลเซีย (Universiti Putra Malaysia) ·         มหาวิทยาลัยมาลายา (Universiti Malaya) ·         มหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์แห่งมาเลเซีย (Universiti Sains Malaysia) ·         มหาวิทยาลัยแห่งชาติมาเลเซีย (Universiti Kebangsaan Malaysia)	·         Serdang, สลังงอร์ ·         กัวลาลัมเปอร์ ·         Gelugor, ปีนัง ·         Bangi, สลังงอร์
ลาว	·         มหาวิทยาลัยแห่งชาติลาว (National University of Laos)	·         เวียงจันทน์
เวียดนาม	·         มหาวิทยาลัยแห่งชาติเวียดนาม นครโฮจิมินห์ (Vietnam National University, Ho Chi Minh City) ·         มหาวิทยาลัยแห่งชาติเวียดนาม ฮานอย (Vietnam National University, Hanoi)	·         นครโฮจิมินห์ ·         ฮานอย
สิงคโปร์	·         มหาวิทยาลัยการจัดการแห่งสิงคโปร์ (Singapore Management University) ·         มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีนันยาง (Nanyang Technological University) ·         มหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์ (National University of Singapore)	·         สิงคโปร์ ·         สิงคโปร์ ·         สิงคโปร์
อินโดนีเซีย	·         มหาวิทยาลัยแห่งอินโดนีเซีย (Universitas Indonesia) ·         มหาวิทยาลัยกัดจาห์ มาดา (Universitas Gadjah Mada) ·         สถาบันเทคโนโลยีบันดุง (Institut Teknologi Bandung) ·         มหาวิทยาลัยแอร์ลังกา (Universitas Airlangga)	·         จาการ์ตา ·         ย๊อกจาการ์ตา ·         บันดุง ·         ซูราบายา

องค์การสนธิสัญญาป้องกันภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

องค์การสนธิสัญญาป้องกันภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (สปอ. หรือ ซีโต้) (อังกฤษ: Southeast Asia Treaty Organization - SEATO) เป็นองค์การที่ก่อตั้งขึ้นตาม สนธิสัญญามะนิลา ลงนามเมื่อวันที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2497 ณ กรุงมะนิลา ประเทศฟิลิปปินส์ และมีผลบังคับใช้เมื่อวันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2498 ในช่วงสงครามเย็น โดย 8 ประเทศ คือ:

·         สหรัฐอเมริกา

·         สหราชอาณาจักร

·         ประเทศฝรั่งเศส

·         ประเทศออสเตรเลีย

·         ประเทศนิวซีแลนด์

·         ประเทศปากีสถาน

·         ประเทศไทย

·         ประเทศฟิลิปปินส์

ในภาคอารัมภบทของสัญญานี้ บรรดาประเทศสมาชิกต่างแสดงความปรารถนาที่จะประสานความพยายามของตนที่จะป้องกันร่วมกัน เพื่อธำรงรักษาไว้ซึ่งสันติภาพและความมั่นคง โดยเฉพาะข้อ 4 ของสนธิสัญญาเป็นข้อสำคัญที่สุด คือ แต่ละประเทศภาคีคู่สัญญาตกลงเห็นพ้องกันว่า หากดินแดนของประเทศใดถูกรุกรานจาการโจมตีด้วยกำลังอาวุธ ประเทศภาคีทั้งหมดที่เหลือจะถือว่าเป็นอันตรายร่วมกัน และจะปฏิบัติการเพื่อเผชิญหน้ากับอันตรายร่วมกัน หรือถ้าหากพื้นที่ภายในเขตครอบคลุมของสนธิสัญญาถูกคุกคามด้วยประการใด ๆ ประเทศภาคีทั้งหมดจะปรึกษากันในทันที เพื่อตกลงในมาตรการเพื่อการป้องกันร่วมกัน
อย่างไรก็ตาม ซีโต้ประสบความล้มเหลวในการเข้าแทรกแซงความขัดแย้งในประเทศลาวและเวียดนาม เนื่องจากการตัดสินใจนั้นต้องการมติเอกฉันท์ แต่ฝรั่งเศสและฟิลิปปินส์นั้นไม่เห็นด้วย.
สำนักงานใหญ่ขององค์การเคยตั้งอยู่ที่กรุงเทพมหานคร มีนายพจน์ สารสิน จากประเทศไทย ดำรงตำแหน่งเลขาธิการทั่วไป ซึ่งเป็นตำแหน่งผู้นำอย่างเป็นทางการขององค์การ ตั้งแต่
พ.ศ. 2500 ถึง 2507 ปัจจุบันนี้บริเวณที่เคยเป็นที่ตั้งสำนักงานใหญ่ขององค์การ ที่ถนนศรีอยุธยา ได้กลายเป็นที่ตั้งของ กระทรวงการต่างประเทศของประเทศไทย
ซีโต้ยุบเลิกอย่างเป็นทางการเมื่อ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2520 ^[1]เนื่องจากสถานการณ์ทางการเมืองของโลกได้เปลี่ยนไปมาก สหรัฐอเมริกาถอนกำลังทหารออกจาก เวียดนามใต้ และรัฐบาลที่อเมริกาสนับสนุนประสบความพ่ายแพ้ทั้งในเวียดนาม ลาว และกัมพูชา และทำให้องค์การซีโต้หมดความจำเป็นในฐานะเครื่องมือในการดำเนินนโยบายต่างประเทศของสหรัฐอเมริกาในภูมิภาคนี้
มรดกของซีโต้ในประเทศไทยคงเหลือเพียงอาคารสำนักงานใหญ่ ซึ่งรัฐบาลไทยได้ใช้เป็นที่ทำการส่วนหนึ่งของกระทรวงการต่างประเทศไทยอยู่หลายปี ต่อมาถูกรื้อถอนลงและมีการสร้างอาคารที่ทำการแห่งใหม่ของกระทรวงการต่างประเทศ (หลังปัจจุบัน)ในพื้นที่เดิม กับโรงเรียนวิศวกรรม สปอ. ซึ่งต่อมาได้เปลี่ยนรูปมาเป็นสถาบันวิชาการอิสระ เรียกว่าสถาบันเทคโนโลยีแห่งเอเชีย หรือ AIT ในปัจจุบันนี้